Grenzen stellen. Alleen al het woord roept vaak spanning op. Voor mij lange tijd ook. Want ik dacht dat grenzen stellen betekende dat ik mijn zachtheid zou verliezen. Mijn empathie, mijn openheid, mijn warme luisterend oor. Ik was bang dat ik koud of hard zou worden, dat ik minder liefde zou kunnen geven.
Maar nu weet ik beter. Grenzen zijn geen muren die anderen buitensluiten. Grenzen zijn bruggen naar jezelf, en daardoor ook naar de ander. Ze maken de verbinding helderder, eerlijker en liefdevoller.
In deze blog neem ik je mee in mijn eigen reis rond grenzen stellen. Ik deel de valkuilen, de inzichten, de worstelingen en de bevrijding. En ik geef jou praktische handvaten, zodat jij ook kan voelen hoe grenzen stellen geen verlies van empathie is, maar juist een verdieping ervan.
Grenzen zijn geen stugge lijnen die je tekent om mensen buiten te houden. Grenzen zijn zachte maar duidelijke bakens die aangeven: dit ben ik, dit hoort bij mij, en dat is van jou.
Ze bestaan in verschillende vormen:
Grenzen zijn dus geen beperking. Ze zijn een vorm van zelfliefde.
Veel mensen, waaronder ikzelf jarenlang, vinden het moeilijk om grenzen te stellen. Waarom?
En dus geven we. Eindeloos. Tot we leeg zijn.
Grenzen niet stellen is niet onschuldig. Het heeft een prijs.
Ik heb het zelf ervaren. Ik stond altijd klaar. Voor mijn werk, gezin, mijn vrienden. Soms werkte ik voltijds, zorgde voor mijn kind, hield mijn huishouden draaiende én hielp ik ook nog met een vriendin met het opknappen van haar huis. Zelfs al was ik doodmoe. Ik dacht dat dit normaal was. Dat dit liefde was.
Maar liefde zonder grenzen verandert in zelfuitputting.
De prijs die ik betaalde:
Ik merkte dat ik zelfs achter mensen moest blijven vragen of ze hun betaling nog in orde wilden brengen. “Hey die betaling is er nog niet. Zou je dat even willen doen?” En telkens opnieuw voelde ik: ik wil dit niet. Ik wil niet achter iemand aanrennen. Ik wil dat afpsraken en betalingen vanzelfsprekend gerespecteerd worden.
Gelukkig gebeurt het niet altijd. De meeste mensen zijn liefdevol en correct. Maar juist in die momenten waarop het wel gebeurt, voel ik hoe belangrijk mijn grenzen zijn.
Toen ik begon te helen, ontdekte ik dat grenzen stellen een onvermijdelijk onderdeel is van heling. Je kunt niet werken aan jezelf en tegelijk alles blijven toelaten.
In het begin was het eng. Want ik dacht: als ik stop met alles en iedereen te dragen, verlies ik mijn empathie. Maar het tegenovergestelde bleek waar.
Ik ontdekte dat mijn empathie niet verdween, maar juist helderder werd. Ik hoefde niet meer alles van anderen te voelen, ik kon beter onderscheiden wat van mij was en wat niet. Mijn empathie werd zuiverder, lichter, echter
En soms merkte ik dat mensen afhaakten, afspraken afzegden of wegbleven omdat het té dichtbij kwam. Dat raakte me. Maar ik leerde: dat is niet mijn verantwoordelijkheid. Dat is hun proces.
Wat ik steeds beter leer, is dat grenzen niet te maken hebben met hard of onvriendelijk zijn. Grenzen zijn juist een vorm van respect: voor mijn tijd, energie én voor de waarde van het werk dat ik met zoveel liefde geef.
In mijn praktijk wil ik vooral aanwezig zijn bij mensen: begeleiden, voelen, luisteren en de klanken laten werken. Daar ligt mijn kracht. Wat ik niet wil, is telkens moeten aandringen op betalingen of afspraken. Dat haalt mij uit mijn flow en voelt niet kloppend.
Daarom kies ik voor helderheid. Helderheid schept rust, voor mij en voor de mensen die bij mij komen. Het betekent dat ik duidelijk ben over:
Die duidelijkheid is geen kil zakelijk iets, maar juist een zachte bedding. Het maakt dat ik met een open hart kan werken, zonder dat er iets blijft knagen. Want pas als ik mijn eigen grenzen respecteer, kan ik er volledig zijn voor de ander.
Grenzen stellen is één ding. Maar ze volhouden is vaak nog moeilijker. Want er is altijd een stem: “maak toch een uitzondering.”
En ja, soms worden mensen boos als je grenzen stelt. Dat is niet gemakkelijk. Maar ik heb ontdekt dat die boosheid niet over mij gaat.
Als iemand boos wordt omdat ik een grens stel, zegt dat iets over hun eigen trauma. Het betekent vaak dat ze geraakt worden door mijn verandering. Dat ze merken dat ze niet langer van mij kunnen profiteren. En dat triggert hen.
Dat inzicht heeft mij enorm bevrijd: hun boosheid heeft niks met mij te maken. Het is een spiegel van hun proces.
Grenzen volhouden vraagt moed. Het vraagt dat je blijft staan, ook als anderen je proberen te manipuleren of overtuigen.
Praktische tips:
Grenzen zijn niet alleen belangrijk in je werk, maar ook in relaties. In vriendschappen, in familiebanden, in partnerschappen.
Ik heb relaties gekend waarin ik constant over mijn grenzen ging. Soms subtiel, soms pijnlijk. Ik dacht dat liefde betekende dat ik altijd moest geven. Maar liefde zonder grenzen is geen liefde. Het is een vorm van zelfverlies.
Echte liefde kan alleen bestaan wanneer er ruimte is voor beide. Wanneer ik mijn grenzen respecteer en jij de jouwe.
Mensen met trauma worstelen vaak het meest met grenzen. Als kind leerde ik dat mijn grenzen er niet toe deden. Ik moest me aanpassen, slikken, meegaan. En dus dacht ik als volwassene dat grenzen stellen egoïstisch was.
Maar de waarheid is omgekeerd. Geen grenzen hebben is destructief. Grenzen stellen is zelfliefde.
Grenzen zijn niet alleen fysiek of mentaal. Ze zijn ook energetisch.
Ik voel soms letterlijk hoe energie van anderen mijn ruimte binnendringt. Dat kan heel subtiel zijn. Als ik geen grenzen zet, raak ik leeg.
Daarom werk ik met visualisaties: een bubbel van licht rondom mij, een beschermende laag. Niet om afstand te scheppen, maar om zuiver te blijven.
Vandaag weet ik dat grenzen geen muren zijn. Ze zijn bruggen. Ze maken verbinding sterker, omdat ze gebaseerd zijn op respect.
En ik weet ook: wie mijn grenzen niet respecteer, kiest ervoor om niet op mijn pad te lopen. Dat is oké. Dat is hun keuze.
Grenzen stellen is een proces. Soms lukt het vlot, soms val je terug. Maar elke keer dat je jezelf kiest, groeit je eigenwaarde.
Grenzen stellen is niet makkelijk. Het kan voelen alsof je streng bent, alsof je iemand kwetst. Maar in werkelijkheid doe je precies het tegenovergestelde: je kiest voor eerlijkheid, helderheid en liefde.
Als jij je grenzen respecteert, kunnen anderen jou pas echt ontmoeten. Zonder spelletjes, zonder misverstanden. Puur.
En als iemand boos wordt omdat jij jezelf respecteert, dan zegt dat niet over jou. Het zegt iets over hen. Over hun ,pij, hun angst, hun trauma.
Dus mijn boodschap voor jou: wees niet bang om grenzen te stellen. Je verliest er niets door. Je wint er jezelf mee terug.
En als jij dit proces niet alleen wil doen, weet dat ik er ben. Met klank, hypnose, NEI en diep helingswerk. Samen maken we ruimte. Voor jou. Voor je grenzen. Voor je leven.
