De Weg van Heling: Een Reis die Nooit Haast Heeft.

2 maanden geleden vierde ik een bijzonder moment:

Mijn praktijk bestaat één jaar.

Wat begon als een stille droom, ergens diep vanbinnen, is uitgegroeid tot een levende realiteit. Maar dit eerste jaar is veel meer dan het vieren van een onderneming. Het is een symbool geworden van iets diepers: de weg die ik zelf heb afgelegd. De weg van heling. De weg van lagen afpellen. De weg van steeds een beetje meer mezelf worden.

Want als er iets is wat ik het afgelopen jaar nog sterker heb beseft, dan is het dit:

heling is geen sprint, geen project, geen ‘ik fix dit even en klaar’.

Heling is een levenslange reis.

Een beweging in cirkels, soms vooruit, soms achteruit, soms stilstaand, maar altijd gaande.

Elke Opleiding, Elke Stap: Een Laag Minder

De opleidingen die ik volgde – klankschalen, hypnose, energetisch werk – waren nooit zomaar “opleidingen” voor mij.

Ze waren stuk voor stuk processen van eigen heling.

Elke module, elke workshop, elke ervaring pelde een nieuwe laag van mijn ‘ajuin’ af.

En zoals je weet: bij elke nieuwe laag die je afpelt, komen er eerst tranen.

Soms dacht ik: “Nu ben ik er toch bijna?”

Maar dan kwam er weer iets nieuws naar boven. Iets diepers. Iets wat al zolang verzwegen was.

En telkens opnieuw mocht ik leren: heling versnelt niet. Heling vraagt geduld. Heling vraagt overgave. Heling vraagt vertraging.

Net zoals een bloem zich niet sneller laat bloeien door eraan te trekken, kan je je eigen proces niet forceren.

Het Grootste Misverstand over Heling

Ik zie het vaak bij mensen die voor het eerst bij mij komen.

Vol vertrouwen, vol hoop: “Ik kom eens één sessie doen en dan is het opgelost.”

Begrijp me niet verkeerd:

Soms kan één sessie een ongelooflijke verandering brengen.

Soms kan één ontmoeting, één klankbad, één hypnosesessie iets in beweging zetten wat niet meer te stoppen is.

Maar heel vaak is het slechts het begin.

Een eerste opening.

Een eerste zaadje dat geplant wordt.

En dat zaadje moet water krijgen, licht, ruimte. Tijd.

Helen is geen lineaire weg.

Je gaat niet van A naar B en klaar.

Helen is huilen. Je miserabel voelen. Verdriet voelen waarvan je dacht dat je het allang vergeten was. Boosheid tegenkomen die je nooit eerder durfde voelen. Oeroude pijnen tegenkomen in je lichaam, die je jarenlang hebt weggeduwd.

Helen is soms vallen.

Maar telkens je valt, val je minder diep.

En telkens je opstaat, voel je dat je sterker bent geworden.

Mijn Eigen Reis: Het Vertragen en Doorvoelen

Op mijn 46ste sta ik hier.

Sterker dan ooit.

En toch… pas nu heb ik één van mijn diepste wonden écht kunnen aankijken.

Een trauma dat ik jarenlang diep in mijn lichaam had weggestopt.

Een pijn die ik al die tijd wel ergens wist, maar nooit volledig had durven toelaten.

En wat heb ik geleerd?

Dat de enige weg erdoorheen gaat.

Niet door sneller te gaan.

Niet door het ‘beter’ te willen doen.

Maar door te vertragen.

Te voelen.

Te zijn.

Soms betekent dat een hele dag huilen zonder dat je weet waarom.

Soms betekent dat nachten wakker liggen met golven van verdriet.

En soms betekent dat ook: de zon op je gezicht voelen na zo’n dag, en weten dat je het overleefd hebt.

Dat je sterker bent dan je dacht.

Waarom Trajecten Belangrijk Zijn

Daarom geloof ik zo sterk in trajecten.

In herhaling.

In blijven terugkomen bij jezelf.

Eén sessie kan een deur openen.

Maar een traject zorgt ervoor dat je ook leert hoe je door die deur heen wandelt.

Hoe je het nieuwe terrein ontdekt.

Hoe je jezelf blijft dragen, ook als het moeilijk wordt.

Want echte heling gebeurt niet alleen in de sessies.

Echte heling gebeurt tussen de sessies.

In de dagen dat je worstelt.

In de momenten dat je denkt dat je faalt.

En vooral: in de momenten dat je voelt dat je groeit, zonder dat het spektakel maakt.

De Schoonheid van Traagheid

In een wereld die snakt naar snelle oplossingen, is vertraging revolutionair.

Vertragen betekent ruimte geven aan alles wat er is.

Niet alleen aan de mooie dingen.

Ook aan de pijn, de leegte, de twijfel, de angst.

Want pas als je alles mag voelen, kan je écht vrij zijn.

Pas als je stopt met vechten tegen jezelf, kan je thuiskomen in jezelf.

En dat is, voor mij, het grootste geschenk van dit jaar:

Het besef dat ik niet meer hoef te haasten.

Dat ik niet meer hoef te “genezen” om goed genoeg te zijn.

Dat ik perfect ben in mijn proces, precies zoals ik ben.

En dat jij dat ook bent.

Een Levenslang Proces

Soms denk ik: “Hoeveel lagen zouden er nog zijn?”

En dan glimlach ik.

Want ik weet nu: er zullen altijd nieuwe lagen zijn.

Nieuwe stukken om te ontmoeten.

Nieuwe delen om te omarmen.

En dat is niet erg.

Dat is het leven.

Dat is de schoonheid van mens-zijn.

Helen stopt niet.

Maar het wordt lichter.

Zachter.

Ruimer.

Elke stap die je zet, hoe klein ook, verandert je voor altijd.

Elke traan die je laat stromen, maakt je vrijer.

Elke pijn die je aankijkt, geeft je meer leven.

En dat, lieve jij, is zoveel meer waard dan welke snelle oplossing dan ook.

⸻

Bedankt om dit stuk samen met mij te bewandelen.

Bedankt om te kiezen voor je eigen pad.

Bedankt om te zijn wie je bent, precies zoals je nu bent.

Je bent verder dan je denkt.

En je bent precies op tijd.

Voel jij dat het tijd is om echt te kiezen voor jezelf?

Om niet langer te haasten, maar te vertragen.

Om je eigen helende weg te bewandelen, stap voor stap, in jouw ritme.

Dan ben je van harte welkom.

In mijn workshops, klankreizen, hypnosesessies en trajecten creëer ik een veilige ruimte waarin alles er mag zijn.

Waar je mag voelen, helen, groeien — in jouw tempo, met zachtheid, met respect voor wie jij bent.

Voel je het kriebelen?

Laat me weten dat je klaar bent.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Samen gaan we op weg.