Het pad naar bewustwording en een nauwere verbondenheid met de natuur strekt zich uit in vele richtingen! Vandaag maak ik een bewuste keuze om mijn kleding niet achteloos weg te doen, maar deze te koesteren en te dragen tot het bijna vertelt over de geleefde momenten. In een wereld doordrenkt van consumptie, realiseer ik me de waarde van duurzaamheid.
En niet alleen in mijn kledingkast, maar ook elders in mijn huis ontvouwen zich inzichten. Staand in de keuken, valt mijn blik op de mixer die al zeker tien jaar trouwe dienst bewijst. Een reis terug in de tijd brengt me naar momenten waarop ik met mijn moeder door de keuken liep, wijzend naar ogenschijnlijk verouderde apparaten. Terwijl ze me overtuigde van hun functionaliteit, proefde ik de verhalen van een oorlogskind.
Hier ben ik dan, vele jaren later. Niemand fluistert me toe dat mijn mixer er oud uitziet en dat ik hem zou moeten vervangen. En zoals het brein van een vrouw vaak kronkelt, voert het me naar een bredere reflectie op mijn overvolle kleerkast. Altijd op zoek naar meer, maar steeds terugvallend op hetzelfde. Een herkenbaar verhaal voor velen, want hoe vaak hebben we niet het gevoel dat we te veel bezitten?
Toch, te midden van deze gedachten, rijst het besef dat we als gemeenschap zoveel zouden kunnen delen. Deelname aan een collectief bewustzijn van overvloed, waarin onze middelen niet verspillend, maar liefdevol gedeeld worden. Maar dat is een ander verhaal, dat wellicht begint met de eenvoudige handeling van het koesteren van de tijdloze schatten in onze kleerkasten en keukens. Wat doe jij om bewuster om te gaan met al het materiële van deze maatschappij? Denk jij misschien ook even mee na over hoe we onze eigen wereld een stukje mooier kunnen maken door bewuster om te gaan met onze zovele materiële dingen.
Zullen we samen doelen opstellen? Je kan reageren en wie weet komen we tot iets moois? Misschien kunnen we samen onze omgeving bewuster maken?